Dziś zacznę od początku, czyli jak to jest z pierwszym trymestrem. Sama naczytałam się mnóstwa informacji o ciąży w ogóle, czasem sprzecznych, już będąc w pierwszej ciąży. I wiem jedno: chociaż każda ciąża jest inna, to rządzi się podobnymi prawami, a rozwój małego człowieczka przebiega ściśle wytyczoną ścieżką. Nie będę opisywać zbyt szczegółowo wszystkiego tydzień po tygodniu, tego jest pełno wszędzie. Mogę jednak polecić stronę parenting.pl, z której czerpię sporo cennych informacji o aktualnym rozwoju ciąży. Korzystałam przy pierwszej ciąży z kalendarza ciąży na mamazone.pl, jednak dopiero teraz widzę, że nie wszystko tam się zgadza – stąd też dość niskie lub średnie oceny ich materiałów, które z początku mnie dziwiły. Polecam ich jednak za filmiki z przebiegu rozwoju ciąży. Ja natomiast napiszę sporo o tym, jak to jest u mnie, gdy już jestem mamą. Cały dział będzie po to, by mamom z jednym dzieckiem przybliżyć, jak to jest, gdy oczekuje się na drugie maleństwo. Bo druga ciąża nie będzie taka sama jak pierwsza. Jest z nami pierwsze dziecko, a ono zmienia wszystko.

I trymestr to czas, w którym najczęściej dowiadujemy się, że jesteśmy w ciąży. Zwykle wtedy, gdy nie pojawia się miesiączka w przewidywanym terminie. Wówczas podejrzenia potwierdza domowy test ciążowy. Najlepiej zrobić go w dniu spodziewanej miesiączki lub tydzień po, kiedy wynik będzie najbardziej wiarygodny. Ja zrobiłam dzień przed terminem okresu i niemal od razu pojawiły się dwie mocne kreski, a ja prawie popłakałam się ze szczęścia. Oczekiwałam takiego wyniku i bardzo tego chciałam.

Jednak jest to też czas, kiedy ciążę najłatwiej stracić. W pierwszych 3 miesiącach, a w zasadzie do 13-14 tygodnia ciąży, jest największe ryzyko poronienia. Później również jest ryzyko, ale mniejsze z każdym tygodniem. Chociaż nie mamy żadnego wpływu na pewne rodzaje poronień, do niektórych kobieta może doprowadzić sama, np. poprzez noszenie bardzo ciężkich rzeczy przed dłuższy czas lub silny stres. Więcej o poronieniu zamierzam napisać w osobnym wpisie. Mam jednak nadzieję, że nigdy nie będzie mnie ten temat dotyczył. Inną kwestią jest to, że statycznie co 4 ciąża kończy się poronieniem na tak wczesnym etapie, że kobieta nawet nie zdąży się zorientować, że była w ciąży.  A krwawienie pomyli z miesiączką. Tak więc nigdy nie wiadomo, czy kiedyś nam się to nie przytrafiło. Obecnie jestem w 8 tygodniu ciąży i mam nadzieję, że skończy się pomyślnie w marcu przyszłego roku.

Już w okolicach planowanej miesiączki lub w kilka dni później mogą pojawić się pierwsze oznaki ciąży:

• mdłości,
• osłabienie,
• senność,
• bóle podbrzusza,
• zachcianki,
• zmienność nastroju,
• płaczliwość.

Mnie dotyczyły i dotyczą wszystkie. Niestety… Podobnie jak za pierwszym razem, i teraz codziennie jest mi niedobrze. Bez względu na to, co i ile jem. Do pierwszych objawów ciążowych można zaliczyć też zachcianki, chociaż wcześniej wydawało mi się, że to jeszcze na nie za wcześnie. Nie pamiętam, bym miała takowe przy ciąży z Zuzią. Obecnie non-stop mam ochotę na płatki kukurydziane z gorącym mlekiem i rodzynkami. I jem je już prawie codziennie. 🙂 Jeśli Twoje zachcianki są w miarę normalne, jedz! Podobno w ten sposób organizm domaga się tego, czego brakuje maluchowi do rozwoju. Chociaż kontrowersyjnych łączeń smaków bym nie stosowała, szczególnie, jeśli męczą Cię mdłości. 🙂

Ile naprawdę trwa ciąża?

 

Pierwszą odpowiedzią, jaką udzieli większość z nas, jest 9 miesięcy. Odpowiedź dobra, ale nie doprecyzowana. Wiek ciąży liczy się tradycyjnie od pierwszego dnia ostatniej miesiączki, ale z cyklami u każdej kobiety jest różnie. Mój akurat wynosił 36 dni, a standardowo mieści się między 28 a 32. W związku z tym wiek samego dziecka będzie zawsze przynajmniej o 14 dni mniejszy od obliczonego w powyższy sposób. Tak więc ciąża od początku cyklu trwa przeciętnie 280 dni, ale licząc od zapłodnienia jest to zwykle 266 dni lub nieco mniej. Stąd też dziecko może się urodzić zarówno 2 tygodnie przed, jak i 2 tygodnie po przewidywanym terminie porodu. Tylko 5% kobiet rodzi w terminie. Muszę się pochwalić, że należę do tych nielicznych. Zuzia urodziła się dokładnie w dniu, w którym miała – ok 16:00, a zaczęło się już ok 1:30 w nocy… 🙂
To tyle na dziś. Cieszę się, że mogłam się Wam pochwalić. Było trochę niepewności, bo jeden lekarz stwierdził, że może być pusty pęcherzyk ciążowy, a wtedy nie byłoby maleństwa. Jednak byłam u niego za wcześnie. O temacie pustego pęcherzyka planuję napisać, bo mocno mnie poruszył i współczuję tym, którzy przez to przeszli. To też rodzaj poronienia. Moje maleństwo w piątek miało się dobrze, mierzyło dokładnie 0,72 cm, ale rośnie już z prędkością 1,1 mm na dzień, więc na wizycie za dwa tygodnie będzie sporo większe. I wkrótce postawimy pytanie: Kto to będzie? 🙂
Do usłyszenia 🙂

zdjęcie: pl.frreeimages.com